Βάλε τη μάσκα της εξουσίας
και λεηλάτησε ό,τι βρεθεί στο πέρασμά σου.
Μπορείς. Ποιον έχεις, άραγε, να φοβηθείς;
Βάλε τη μάσκα της εξουσίας, λοιπόν.
Σίγουρα μπορεί να καλύψει ένα μεγάλο μέρος
της αρρωστημένης σου ψυχής.
Είναι ανθεκτική, μοιάζει άτρωτη σχεδόν.
Βάλε τη μάσκα της εξουσίας
και γίνε της σκηνής ο πρωταγωνιστής.
Το ακούς το χειροκρότημα;
Για σένα είναι.
Δυνατό και συνεχές,
τραγική ειρωνεία
μπρος στου νοσηρού μυαλού σου το ειδεχθές.
Βάλε τη μάσκα της εξουσίας
και θαύμασε της ατιμώρητης ορμής σου τα συντρίμμια.
Κείτονται εκεί.
Ακίνδυνα, αμίλητα, ασάλευτα (θαρρείς).
Παγωμένα από ψυχή, ακρωτηριασμένα από σώμα.
Μοιάζουν να παλεύουν να αρθρώσουν δυο λέξεις μόνο,
αγκαλιασμένες με τον πόνο,
γεννημένες απ' τον τρόμο.
"Γιατί εγώ;"
Μα ήχος δεν βγαίνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου