"Χαρταετός"

Χαρταετός

[Πηγή για τη φωτογραφία: artgallery.co.uk]

Τρομακτικά μοντέρνοι οι καιροί πια.

Το συναίσθημα μοιάζει να ασφυκτιά.

Είναι κι αυτός ο μόνιμος φόβος,

μην τυχόν αδύναμος φανείς,

μην τυχόν και σε συνεπάρει του έρωτα η μαγεία,

μην τυχόν και χάσεις της λογικής σου τα ηνία.

Ανέφελους ουρανούς από διαυγείς ψυχές,

μάτια φεγγάρια να φεγγίζουν στα σκοτάδια,

λέξεις λίγες και πράξεις ηχηρές

νόημα να δίνουν και πνοή

στης αγκαλιάς τη μαγική σιγή.

"Μάταια τ' αναζητάς και 

χάνεις τον καιρό σου"...

Νάτη πάλι αυτή η ενοχλητική, εσωτερική φωνή.

Σχεδόν αυτοκαταστροφική.

Στα χέρια μου ο χαρταετός σαλεύει,

με επιβάτη την ψυχή μου ξεκινά και ταξιδεύει.

Την ελπίδα γυρεύει, μα η καρδιά της

έχει ανεπιστρεπτί βουβαθεί.

Νικημένος στριφογυρνά και με ορμή τσακίζεται 

από ψηλά.

Ασάλευτη κι η ψυχή μου μένει, 

σε μια σκηνή χωρίς κανέναν θεατή.