Ομπρέλες

Ομπρέλες 

[Θεσσαλονίκη, Νέα Παραλία]

Σε βροχές δακρύων έρωτα, σε θύελλες ισχυρών και αξεπέραστων συναισθημάτων, σε καταιγίδες από αυτές που η αληθινή αγάπη ορίζει, σε φθινοπωρινές ψιχάλες από λόγια τρυφερά και ματιές φωτιές, σε σταγόνες ευτυχίας που αποκαλυπτικά ξεπλένουν την καρδιά μας, ομπρέλες μην ανοίγεις, μια αγκαλιά... μόνο... για πάντα μέσα σου να μπορέσεις να τα κρατήσεις.

Κλειδοθήκη

 Μην τα παρατάς ποτέ. 
Συνήθως το τελευταίο κλειδί είναι αυτό που ανοίγει την πόρτα.
(P. Coehlo)...

...και σαν δικαιωθείς, άστο να κρέμεται (για πάντα) στην κλειδοθήκη να σου θυμίζει με γλυκόπικρη νοσταλγία όλες τις ήττες που νοηματοδοτούν τις νίκες και όλες τις απογοητεύσεις 
που πολύχρωμα χρωματίζουν τις αληθινές έλξεις και τις βαθιές συγκινήσεις. 

Στην αγκαλιά της νύχτας

Στην αγκαλιά της νύχτας

 Όταν ο ήλιος στην αγκαλιά της νύχτας πάει να κοιμηθεί, 

ας έχει...

...όμορφα λόγια να της ψιθυρίσει στο αυτί από όσα τρυφερά άκουσε, γλυκές εικόνες να της μεταφέρει από όσα συγκινητικά αντίκρισε, πολυσήμαντες σιωπές να της μηνύσει όσα οι λέξεις δεν χωρούν ή δεν μπορούν να περιγράψουν και ονειρικές μελωδίες να τη νανουρίσει από όσα αθώα, παιδικά και άδολα συνάντησε μέχρι να γείρει.

Για ένα βαλς

Για ένα βαλς

[Βυτίνα]

Και όταν το φως της ματιάς, της καρδιάς και του μυαλού μας είναι έτοιμο να γείρει, να ξαπλώσει, να ξεκουραστεί, αποκαμωμένο ίσως από τα "σ'αγαπώ" που δεν αντήχησαν, από τα "σ'ευχαριστώ" που δεν αναγνωρίστηκαν, από τα "μου λείπεις" που δεν ακούστηκαν, μια μικρή λάμψη ας μένει εκεί, σε μια γωνίτσα της ύπαρξής μας, τούτο να θυμίζει: 

εκείνος που, χωρίς τίποτα να προσμένει, αγάπη, νιάσιμο και έρωτα προσφέρει, είναι πάντα ο πλουσιότερος, πληρέστερος και ευτυχέστερος όλων...και έτσι μπορεί πάντα να "χορεύει" στον ρυθμό ενός βαλς ονείρων που δε θα πάνε ποτέ χαμένα...

Αναντικατάστατοι

 Αναντικατάστατοι

[Λιμνή Δόξα, Φενεός]

Τα στενά περάσματα μην τα φοβάσαι. 
Αυτά είναι που σηματοδοτούν τα αληθινά όρια του εαυτού μας, ξεγυμνώνουν μασκαρεμένες καλοσύνες και καταδεικνύουν τους πολύτιμους συνοδοιπόρους στο ούτως ή άλλως σύντομο μονοπάτι της ζωής...

...όσους ακάματα προσφέρουν χρόνο, νου και καρδιά, 

...όσους αγόγγυστα και αμετανόητα αφαιρούν κομμάτια του "εγώ" για το "εσύ", 

...όσους δικαίως είναι, για όλα αυτά μαζί, 

αυθεντικά αναντικατάστατοι.