Λίκνισμα

Λίκνισμα 

[Παύλιανη, Πάρκο]

Λίκνισμα απαλό η φωνή σου,

σε βαμβακένια σύννεφα η μορφή σου σχεδιασμένη,
στις πιο απαλές πτυχές της τρυφερής ψυχής σου άρρηκτα δεμένη,
αναρωτιέμαι τι άλλο μου μένει,
αμετανόητα να σε αγαπώ και η καρδιά μου να προσμένει.

Σταγόνες...

Σταγόνες... 

Σαν σταγόνες τρεχούμενου νερού, τόσο διαρκούν οι πιο ακριβές μας στιγμές, αυτές που τόσο θα' θελες να μην κυλήσουν, μη χαθούν, σαν εύθραυστο μωρό αγκαλιά να τις κρατήσεις. 

Πριν βιαστείς με ένδυμα νοσταλγίας να τις ντύσεις, 
άσε απλά τη σκέψη σου στον δρόμο της αιωνιότητας να τις περπατήσει.

[Μηλιές, Πήλιο]

Ασήμαντα μεγαλειώδη

 

Ασήμαντα μεγαλειώδη

-Σε αγαπώ με μία δύναμη που τρελαίνει και παραλύει κάθε λογική. Νιώθω ότι είναι το πιο μεγαλειώδες που μου έχει συμβεί ποτέ. Και αυτό από μόνο του έχει μια μαγεία μοναδική.

-Να ξέρεις, για να είναι μεγαλειώδες, πρέπει να το νιώθουν και οι δυο. Αν είσαι μόνη σε αυτό, τυραννία μοιάζει μάλλον παρά μαγεία.

"...Μπορούν άραγε τα λόγια να τσαλαπατούν στιγμές που ξεγυμνώνουν και ομολογούν ολάκερες ψυχές;"

Ναι, δυστυχώς το μπορούν...

"Σ'αγαπώ"

Σ'αγαπώ

Στης σιωπής σου την ηχώ

ακούω ένα απεγνωσμένο "σ'αγαπώ"

που δε βρήκε τη δύναμη να ακουστεί.

Στης ματιάς σου τη στροφή

βλέπω μια ανάγκη ασφυκτική

που δε βρήκε το θάρρος να εκφραστεί.

Και εκεί, στου φιλιού σου τον λυγμό,

αγγίζω μια βαθιά πληγή που πλέον έγινε ουλή. 

Έχει σχήμα, έχει μορφή, μα πάνω απ' όλα έχει φωνή,

σιγανή, τρεμουλιαστή κι όμως τόσο ηχηρή:

"Μαζί σου κάθε μέρα μοιάζει Κυριακή".