Λίκνισμα

Λίκνισμα 

[Παύλιανη, Πάρκο]

Λίκνισμα απαλό η φωνή σου,

σε βαμβακένια σύννεφα η μορφή σου σχεδιασμένη,
στις πιο απαλές πτυχές της τρυφερής ψυχής σου άρρηκτα δεμένη,
αναρωτιέμαι τι άλλο μου μένει,
αμετανόητα να σε αγαπώ και η καρδιά μου να προσμένει.