Σαν φουρφουράκια στο πρώτο φθινοπωρινό αεράκι να ανεμίζουν τα όνειρά μας, βρίσκοντας αγκυροβόλι σε αγκαλιές που να μπορούν να τα εκπληρώσουν,
Σαν φυλλαράκια φθινοπωρινά να στροβιλίζονται οι επιθυμίες και οι προσδοκίες μας, βρίσκοντας απάγκιο σε μάτια που θα τις κάνουν διαφανείς και εφικτές,
Σαν τα απαλά χρώματα του ουράνιου τόξου μετά την πρώτη φθινοπωρινή βροχή να λάμπουν οι ματιές που συναντήθηκαν αληθινά, για να αρμενίζουν παρέα για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου